De vaak besproken, bekritiseerde wet Langdurige zorg is dinsdag in de Tweede Kamer aangenomen. Van Rijn heeft een prestatie geleverd. Tegen veel stromingen in heeft hij beleid van zijn voorgangers geëffectueerd. Later kijken we naar deze trendbreuk terug en krijgt van Rijn zijn waardering. Nu van mij.
Natuurlijk is er veel kritiek. Dat hoort bij een mondig Nederland. Ingrijpen in een systeem waar veel gebruik van gemaakt wordt is terecht onderwerp van discussie. Maar als je de krant leest, als je van afstand kijkt, als je de wet op zijn merites beoordeeld dan weet je dat we ver van de grondslag zijn afgedwaald. De WLZ schoont op. Zorgt voor een nieuwe basis. Ik verwacht (helaas) dat in de komende 10 jaar diverse willekeurige regeringscoalities de wet weer gaan uitbreiden. Dan volgt hoop ik een nieuw moment om te gaan schonen. Want zo houden we onze collectieve plicht overeind.
Ik blijf ook nu, samen met velen, oog houden voor excessen: een gezin of persoon die tussen wal en schip valt. Een waardig Nederland laat dat niet toe! Het is aan de volksvertegenwoordigers in gemeenteraden en in de Tweede Kamer om oog te houden voor de mens achter de procedures en kaders. Een prachtige kans voor gemeenteraadsleden zich in te zetten voor burgers in hun gemeenten. Want zorgen voor elkaar kunnen we samen!
